CGI, Common Gateway Interface, interfejs bram sieciowych jest to standard umożliwiający komunikację pomiędzy stronami sieci a skryptami CGI. Skrypty CGI (lub programy) są to programy wykorzystujące ten standard.

Mechanizm CGI umożliwia tworzenie stron bardziej dynamicznych i interaktywnych.

Najprościej mówiąc, jest to architektura, w której serwery obsługują zapytania, żądania od wielu klientów. Na przykład, na stronie ogólnopolskiej Aktualności są tworzone na żądanie klienta. Gdy chcesz obejrzeć jakąś wiadomość, serwer (skrypt CGI) pobiera odpowiednie dane z bazy danych i generuje stronę, następnie przekazuje ją klientowi, czyli tobie.

W sieci WWW serwery są znane jako serwery WWW, a klienci jako przeglądarki WWW.

CGI nie jest językiem programowania, zatem musisz się nauczyć jakiegoś języka (C, Perl, shell), aby pisać skrypty CGI. Przykładów skryptów CGI jest mnóstwo w… sieci. :)

Serwer side includes (SSI) stosowany do dokumentów HTML, pozwala na interaktywne, rzeczywiste zdarzenia jak wyświetlanie aktualnego czasu, warunkowe wykonywanie poleceń w zależności od wartości logicznych, zapytania do bazy danych, wysyłanie email, etc. bez żadnego programowania czy skryptów CGI. SSI polega na wstawieniu specjalnej sekwencji znaków (znaczników) na stronie HTML. Gdy strona jest wysyłana z serwera HTTP do klienta, jest ona skanowana przez serwer w poszukiwaniu specjalnych znaczników. Kiedy taki znacznik zostaje znaleziony, serwer interpretuje zawarte w nim polecenie i podejmuje akcję w zależności od zawartych w nim danych.

Format znaczników SSI jest następujący: <!–#element atrybut1=wartość1 atrybut2=wartość2 … –>, gdzie element jest nazwą polecenia SSI wywołaną z odpowiednimi atrybutami.

Format ten wygląda jak komentarza HTML, zatem jeśli wykonanie prawidłowe SSI nie jest możliwe, przeglądarka ignoruje je, lecz nadal jest to widoczne w pliku źródłowym HTML. Jeśli polecenie SSI zostanie poprawnie napisane, dyrektywa zostanie wykonana i zamieniona na odpowiedni rezultat.

<!–#config timefmt=„%d.%m.%Y” –> Dzisiaj jest <!–#echo var=„DATE_LOCAL” –> - wyświetlenie daty.

<!–#flastmod file=„nazwa_pliku.html” –> - ostatnia modyfikacja dokumentu.

<!–#include virtual=„/pliki/footer.html” –> - dołącza plik znajdujący się w katalogu pliki o nazwie footer.html. Świetnie nadaje się, gdy stały tekst jest na kilku stronach. W przypadku jakichś zmian, zmieniamy tylko jeden plik. Pliki inkludowane nie muszą mieć rozszerzenia html.

<!–#exec cmd=„pwd” –> - uruchomienie programu.

Dla rozwinięcia tematu pokazuję SSI w działaniu z kodem źródłowym.

Apache Tutorial Introduction to Server Side Includes

http://hoohoo.ncsa.uiuc.edu/docs/tutorials/includes.html

• serwer musi być skonfigurowany na obsługiwanie poleceń SSI, tym akurat nie musisz się martwić
• plik zawierający znacznik SSI musi być wykonywalny (tak jest skonfigurowane na serwerze oazowym). Robi się to za pomocą polecenia chmod w shellu (użyj Putty): chmod +x nazwastrony.html lub w programie WinSCP będąc na pliku nazwastrony.html nacisnąć F9 i dla opcji Permissions dla wszystkich X (wykonywalny) ustawić „fajkę”.
• polecenie SSI w pliku HTML musi być poprawnie napisane.
• przy podawaniu ścieżki virtual pamiętać należy, że katalogiem bazowym jest htdoc, którego nie podajemy!

Decyzja, kiedy używać SSI, a kiedy generować stronę za pomocą programu, jest zazwyczaj postawieniem sobie pytania, jak duża część strony jest statyczna, a jaka część musi być generowana każdorazowo podczas dostarczania klientowi.

SSI świetnie nadaje się do dodawania małych porcji informacji, takich jak aktualna data czy stopka. Jeśli większa część strony jest generowana w czasie dostarczania klientowi, należy poszukać innych rozwiązań niż SSI.

PHP jest to język programowania generujący HTML po stronie serwera. Pozwala na dynamiczne tworzenie strony.