Internet jest to pewna ilość sieci lokalnych (LAN) połączonych w jedną wspólną sieć. Internet (z dużej litery) oznacza także ogólnoświatową sieć komputerową, będącą połączeniem tysięcy sieci lokalnych z całego świata.

TCP/IP jest to zbiór protokołów obsługujących transmisję danych w sieci. Za pomocą TCP/IP przesyłane są dane wszystkich aplikacji komunikujących się przez sieć, takich jak programy pocztowe (protokoły SMTP, POP3, IMAP), programy klientów FTP, przeglądarki WWW (protokół HTTP).

HTTP (HyperText Transfer Protocol) jest to protokół sieciowy umożliwiający przeglądanie stron WWW. Strony te muszą być umieszczone na komputerze, który pełni funkcje serwera stron WWW. Klientem jest komputer, na którym jest uruchomiona przeglądarka WWW i wybrany w niej został adres strony na serwerze.

WWW (World Wide Web) jest to najpopularniejsza z dostępnych usług w sieci Internet, powstała w 1991. Zbiór dokumentów stworzonych najczęściej, choć niekoniecznie, za pomocą języka HTML i odnoszących się do siebie nawzajem dzięki tzw. odnośnikom.

Pomimo że dokumenty te są umieszczone na różnych komputerach w odległych od siebie geograficznie miejscach, wspólny system nazw oparty na tzw. URL umożliwia stworzenie w ramach danego dokumentu odnośnika do niemal każdego innego, dostępnego w sieci Internet.

Strony WWW można odwiedzać za pomocą programu - przeglądarki WWW (np. Internet Explorer albo Netscape Navigator).

Program umożliwiający wyświetlanie na ekranie komputera dokumentów hipertekstowych, najczęściej w protokole HTTP, powiązanych w sieci Internet przez sieciową usługę WWW. Istnieje wiele odmian przeglądarek, wśród których do najpopularniejszych należą Internet Explorer, Netscape Navigator, Opera czy Mozilla.

URL (Universal Resource Locator, Uniform Resource Locator), standard nazewniczy używany m. in. w protokole HTTP, umożliwiający jednoznaczne identyfikowanie serwerów i zgromadzonych w nich zasobów hipertekstowych.

Adres URL rozpoczyna się od nazwy protokołu (np. HTTP), po której następuje hierarchiczna nazwa serwera oraz ścieżka dostępu do zasobu w ramach danego serwera (pliku).

URL, napis stworzony wg pewnych ściśle zdefiniowanych reguł, który pozwala na wskazanie lokalizacji i sposobu dostępu do każdego dokumentu osiągalnego za pomocą podstawowych usług sieci Internet.

HTML, HyperText Markup Language, specjalny język służący do opisu strony oraz odniesień z poszczególnych jej elementów do innych dokumentów. Język ten powstał na potrzeby internetowej usługi WWW.

Umożliwia umieszczenie na stronie tekstu zdefiniowanych dyrektyw, co do sposobu jego prezentacji, wyróżnienia pewnych jego elementów edytorskich jak akapity, nagłówki itp. Pozwala także umieszczać bezpośrednio na opisywanych stronach grafikę, a w najnowszych wersjach również inne typy dokumentów. Pewne zdefiniowane przez autora strony elementy (np. fragmenty tekstu) mogą dodatkowo wskazywać na inne dokumenty. Wskazanie takie odbywa się przez zdefiniowanie tzw. URL jednoznacznie określającego dokument w obrębie odpowiedniej przestrzeni (np. w lokalnej kartotece lub w sieci Internet). Technikę tą określa się mianem hipertekstu. Strony napisane tym języku są interpretowane przez przeglądarkę WWW taką jak np. Netscape Navigator lub Internet Explorer. Pliki zawierające strony napisane w języku HTML charakteryzują się rozszerzeniem „.html” bądź „.htm”.

Link, odnośnik, odsyłacz (ang. link) jest to element hipertekstu pełniący funkcję odsyłacza książkowego, tj. proponujący czytelnikowi przejście do innego miejsca hipertekstu. Adres odsyłacza jest z reguły wyświetlany na dole przeglądarki. Gdy przesuniesz myszkę nad ten tekst, na dole pojawi się coś takiego: http://www.oaza.pl/faq/. Na stronach odsyłacze często są ukryte pod obrazkami.

Sposobem na znalezienie informacji w Internecie jest wykorzystanie tzw. wyszukiwarek. Są to programy, które indeksują strony będące w sieci i tworzą z nich bazę danych. Użytkownik, czyli ty, może wtedy przeszukać taką bazę. Wyszukiwarki różnią się między sobą pod względem ilości zaindeksowanych stron oraz lepszego bądź gorszego prawdopodobieństwa trafienia. Jedną z lepszych jest www.google.pl, czy www.yahoo.com, każdy większy portal z reguły także ma wyszukiwarkę. Do rzeczy. Wpisujemy szukane słowo i otrzymujemy rezultat. I co wyszło? Pewnie dostałeś kilka milionów trafień. Jeśli wpisałeś słowo, które jest popularne, nie ma co się dziwić. Tylko jak w tym gąszczu informacji, znaleźć tą, która cię interesuje? W tym celu należy zawęzić zakres poszukiwań. Należy sobie odpowiedzieć na pytanie: gdzie informacje, których szukam, mogą się znajdować? Instytucje, urzędy, portale tematyczne? Jakie są słowa bliskoznaczne, związane z rzeczą, którą szukamy? Może podać nazwę w innym języku? Spróbować wyszukiwanie zaawansowane? A może poszukać za pomocą wyszukiwarki tematycznej, np. przeszukującej zbiory muzyczne? Podając w wyszukiwarce zakres przeszukiwania, można podać także kilka wyrazów, łącząc je warunkami logicznymi: negacja, alternatywa (lub), czy koniunkcja (i). Kolejność też jest istotna. Niestety, oznaczenia warunków przeszukiwania często różnią się w zależności od wyszukiwarki. Opis do google można znaleźć wchodząc ze strony głównej przez Zaawansowane szukanie. No dobrze, zawęziliśmy przedział przeszukiwania, ale to nadal jest spora ilość stron. No cóż, wtedy pozostaje żmudne przeglądanie nagłówków i sprawdzanie co bardziej obiecujących. Dobrym pomysłem jest używanie opcji Otwórz w nowym oknie (klikając na odnośniku prawym przyciskiem myszy wybieramy z menu kontekstowego tę opcję i zatwierdzamy ją lewym przyciskiem myszy). Wtedy szybko można otworzyć kilka witryn i sprawdzić czy zawierają treści, które nas interesują. Jeśli w pierwszych 100-300 stronach nie znalazłeś tego, co potrzeba, wniosek jest jeden: kryterium przeszukiwania było źle dobrane lub za szerokie. Googlaj dalej. :)

FTP, File Transfer Protocol, jest to protokół umożliwiający przesyłanie plików poprzez sieć Internet. Aby możliwe było przesyłanie plików za pomocą tego protokołu, jeden komputer musi pełnić rolę serwera FTP. Teraz na drugim użytkownik może uruchomić program klienta FTP, za pomocą którego loguje się do serwera. Teraz możliwe jest już przesyłanie plików w dwie strony. Użytkownik nie zawsze jednak ma dostęp do wszystkich plików na serwerze, zależy to od uprawnień, jakie mu przysługują. Popularną usługą jest także anonimowe FTP. Użytkownik może się zalogować do komputera, na którym nie ma żadnych praw dostępu. Jako nazwę użytkownika podaje „anonymous”, hasłem zaś jest jego adres e-mail. Użytkownik ma wtedy możliwość korzystania z wybranych zasobów serwera.

Telnet, usługa umożliwiająca zdalną rejestrację na odległym komputerze, symulująca terminal odległego komputera na komputerze użytkownika, który z niej korzysta; używana w sieci Internet. Inaczej mówiąc pozwala na połączenie się z innym komputerem i wykonywanie na nim jakichś poleceń.

Komunikatory są to programy umożliwiające rozmowy na żywo (on-line) z osobami dostępnymi w sieci. Każda osoba dostaje unikalny numer identyfikacyjny, dzięki któremu jest rozpoznawalna w sieci, ale tylko obsługiwanej przez konkretny komunikator. Zatem aby prowadzić rozmowę, obaj rozmówcy muszą korzystać z tego samego komunikatora. Można stwierdzić, czy dana osoba jest w danej chwili zalogowana i wtedy można z nią porozmawiać. Dzięki programowi można także wysyłać wiadomości, pliki oraz SMS'y. Najbardziej popularne w Polsce komunikatory to darmowe programy ICQ i Gadu-Gadu.

Forum jest to miejsce w sieci, w którym można bezpośrednio podzielić się własnymi uwagami na konkretny tematu. Fora podzielone są na grupy tematycznie tak, aby każdy znalazł coś dla siebie. Każde forum ma zazwyczaj opiekuna (moderatora), który dba o to aby wszystko było w porządku.

Od 21-09-2002 istnieje forum oazowe.

Czatowanie (ang. chat), pogawędka, ircowanie, korzystanie z usługi IRC sieci Internet, wraz z innymi użytkownikami Sieci spędzanie czasu na pogawędkach realizowanych za pomocą przesyłania on-line tekstowych komunikatów w ramach któregoś z logicznych kanałów (tematycznych, językowych).

IRC (ang. Internet Relay Chat) jeden ze sposobów komunikacji poprzez sieć Internet. Umożliwia użytkownikom sieci prowadzenie rozmowy między sobą. W rozmowie może uczestniczyć dowolna ilość osób. Każdy uczestnik może wysyłać wiadomości do wszystkich rozmówców, może też kierować je do wybranych osób. Użytkownicy IRC są rozpoznawani przez użycie pseudonimów. W sieci istnieje wiele kanałów tematycznych, a więc miejsc, w których prowadzone są rozmowy na konkretny temat. Można także stworzyć własny kanał, na przykład do wymiany wiadomości przez grupę znajomych. Do uczestniczenia w rozmowie IRC niezbędny jest specjalny program (klient IRC).

Poczta elektroniczna, e-mail, jeden z najważniejszych sposobów komunikacji poprzez sieć Internet. Polega na przekazywaniu listów elektronicznych, czyli wiadomości tekstowych, dodatkowo opatrzonych adresem e-mail odbiorcy, nadawcy, a także dodatkowymi informacjami. Oprócz tekstu, listy mogą także zawierać pliki dowolnych formatów (obrazy, dźwięki, pliki danych i inne) przesłane jako załączniki. Nazwa E-mail (niekiedy zapisywana jako email) oznacza także pojedynczą wiadomość poczty elektronicznej. Do wysyłania i odbierania poczty elektronicznej używa się specjalnych programów pocztowych.

W 1974 roku Ray Tomlinson stworzył program do przesyłania elektronicznych wiadomości w sieci ARPANET (prekursorze Internetu), wtedy też został wysłany pierwszy e-mail.

Lista (grupa) dyskusyjna, jedna z form komunikacji poprzez sieć Internet. Pozwala na wymienianie wiadomości między ludźmi o podobnych zainteresowaniach. Każdy użytkownik grupy dyskusyjnej może wysłać na jej adres e-mail zawierający artykuł, opinię bądź zapytanie do innych uczestników. Wtedy list ten jest rozsyłany do wszystkich zapisanych na liście osób. Korzyści: zamiast wysyłać list na kilkanaście adresów, wysyła się na jeden - adres listy.

Shareware jest to sposób rozpowszechniania oprogramowania. Użytkownik ma możliwość ściągnąć program z sieci Internet bez żadnych opłat i testować go przez pewien czas. Po jego upływie program należy usunąć bądź zapłacić autorowi żądaną kwotę. Przez okres próbny niektóre z funkcji programu mogą być wyłączone, dostęp do nich jest możliwy dopiero po rejestracji i uiszczeniu opłaty. Opłata za program rozpowszechniany jako shareware z reguły nie jest zbyt wysoka w porównaniu do cen oprogramowania komercyjnego.

Freeware jest to nazwa jaką określa się oprogramowanie dostępne za darmo, bez opłat licencyjnych i opłat za użytkowanie, na zasadach licencji typu freeware.

Domena internetowa (ang. Internet domain) jest to domena komunikacyjna będąca elementem architektury sieci Internet. Internetowa przestrzeń nazw domen jest podzielona zarówno pod względem instytucjonalnym, jak i ze względu na położenie geograficzne.

Oto organizacyjne domeny internetowe najwyższego poziomu: com - organizacje handlowe, edu - uniwersytety i inne instytucje edukacyjne, gov - przedstawicielstwa rządowe, mil - organizacje militarne, net - ważniejsze centra wspomagające działanie sieci, int - organizacje międzynarodowe, org - inne organizacje.

Różne kraje mają własne domeny internetowe: us - Stany Zjednoczone, uk - Wielka Brytania, de - Niemcy, pl - Polska, ru - Rosja, fr - Francja itd.

Poddomena (ang. subdomain) jest to domena znajdująca się poniżej innej domeny w systemie nazw domen (DNS). Na przykład oaza.org.pl jest poddomeną domeny org.pl, która jest poddomeną domeny pl.

DNS (ang. Domain Name System) system nazw domen, usługi nazewnicze, których baza danych rozpościera się w sieci Internet. Obiekty nazywane w DNS to głównie komputery. Nazwa domenowa identyfikuje komputer w sieci Internet. Główne zadania DNS polega na tłumaczeniu nazw komputerów sieciowych i lokalizowaniu komputerów pocztowych. Serwery DNS utrzymują częściowe bazy danych DNS wraz z adresami sąsiednich serwerów.

Adres IP, adres protokołu IP, są to cztery liczby określające komputer w Internecie. Każdy podłączony do sieci komputer musi mieć unikalny i niezmienny adres IP. Adres ten zapisuje się jako cztery liczby z zakresu 0 do 255 oddzielone kropkami. Użytkownik sieci nie musi pamiętać takiego adresu, dzięki systemowi DNS. Łatwiej jest zapamiętać szymon.oaza.pl, niż 88.198.24.217, prawda?

Host, węzeł, komputer sieciowy (ang. host, node, network computer) jest to komputer podłączony do sieci.