Panie Jezu Chryste, Emmanuelu:

Słowo Ojca, zamieszkałe między nami,

by objawić miłość i zbawienie

ubogim i grzesznikom;

Mistrzu, który umiłowałeś swych

uczniów do końca,

czyniąc nas przyjaciółmi

i braćmi u Twojego stołu;

Sługo Boży, uniżony i wywyższony

w Męce, Śmierci, Zmartwychwstaniu

i Chwale Swojej;

Światłości i Życie nasze

w Tajemnicach Twojego Kościoła.

Dziś znowu dajesz nam

w naszej wspólnocie

sprawować pamiątkę

Twojej Wieczerzy i Twojej Ofiary.

Pragnę w niej przyjąć znowu

Twoje Słowo i Twoje Ciało,

by się coraz ściślej zjednoczyć z Tobą,

w Twojej miłości i Twojej Ofierze

dla Ojca.

Złącz mnie z zamiarami Serca Twojego,

otwartego dla wszystkich,

a zwłaszcza dla głodnych, spracowanych,

samotnych, skrzywdzonych,

chorych i grzeszników.

Oderwij mnie ode mnie samego,

dołącz mnie do Twej Ofiary dla Ojca,

jeśli uznasz mnie godnym tego.

Przyjmuję mój Krzyż

obowiązków, pracy i cierpienia

na ten dzień dla mnie przeznaczony,

aby iść coraz dokładniej

w Twoje ślady,

dla dopełniania w sobie

Twej Męki,

za zniewagę i niewdzięczność

ode mnie i całego świata,

za pokój i jedność

Ciała Twojego, Kościoła.

Poślij mnie dzisiaj do braci,

abym im służył

z zupełnym oddaniem,

poświęceniem i ofiarnością

jako samemu Tobie,

który w nich do mnie przychodzisz,

i abym świadczył o Twej

miłości do nich.

Daj mi także dziś udział

w Twojej nieustannej modlitwie

po prawicy Ojca za nas:

abyśmy byli jedno,

w Twojej miłości trwali,

aby nikt z nas nie zginął,

ale byśmy wszyscy gotowi byli

wejść do pełni Twego Królestwa.

Amen.

ks. Wojciech DANIELSKI, Duchem całym, Wydawnictwo “Światło-Życie”, Lublin 1995