Uczestnicy I Kongregacji Diakonii Ruchu Światło-Życie, obradujący w dniach 4-6 maja 2001 roku w Krościenku, przekazują wyrazy jedności i miłości wszystkim, którym bliski jest charyzmat Światło-Życie. Sprawy istotne dla życia naszego Ruchu powierzaliśmy całym sercem wstawiennictwu Niepokalanej modląc się przy grobie Założyciela.
Wyrażamy wdzięczność Bogu za dar spotkania i obrad delegatów Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” erygowanego w Roku Wielkiego Jubileuszu przez Konferencję Episkopatu Polski. Kierunek prac Kongregacji wytyczał nadany Stowarzyszeniu statut oraz dołączone do niego przepisy przejściowe. Dokonano wyboru kandydatów na moderatora generalnego oraz świeckich delegatów do Centralnej Diakonii Jedności. Podjęte zostały podstawowe uchwały umożliwiające dalszy rozwój naszego Ruchu zgodnie z charyzmatem, który otrzymał Założyciel, Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, potwierdzonym przez biskupów. Wspólnym doświadczeniem było przekonanie, że duchowość i formacja opisane w Zasadach Domowego Kościoła są sposobem realizacji charyzmatu Światło-Życie przez osoby żyjące w małżeństwie.
W szczególny sposób pozdrawiamy tych uczestników wspólnej drogi, którym obecnie trudno odnaleźć się w rzeczywistości Ruchu. Jesteśmy świadomi wielkiego dobra, jakim zostaliśmy obdarzeni na drodze formacji Ruchu Światło-Życie. Tym bardziej więc nie są nam obojętne zranienia, jakie przeżywają niektórzy członkowie Domowego Kościoła. Świadomi jesteśmy, że brak jedności nie jest dobrym świadectwem i za to przepraszamy najpierw samego Boga. Przepraszamy także tych, którzy przez ludzką słabość zaznali bólu niezrozumienia lub niedocenienia.
Prace Kongregacji postrzegamy jako nowy etap w życiu Ruchu i serdecznie prosimy o jedność i o zaufanie decyzjom pasterzy Kościoła. Pragniemy jedności i nie chcemy żywić uraz. Jesteśmy przekonani, że będziemy mogli znaleźć wspólną drogę rozwoju i służby Kościołowi. Mamy nadzieję, że na tej wspólnej drodze odnajdą się takie osoby, które w minionych latach przeszły formację Ruchu i nosiły w sobie pragnienie trwania w jego wspólnocie, lecz z różnych powodów ich pragnienie nie zostało spełnione.
Powracamy do naszych wspólnot z pragnieniem, by Ruch w trzecim tysiącleciu podjął wezwanie Ojca Świętego skierowane jakby wprost do niego: „… bardzo ważnym dla komunii jest obowiązek popierania różnych form zrzeszania się, zarówno tradycyjnych, jak i nowszych ruchów kościelnych, ponieważ nadają one Kościołowi żywotność, która jest darem Bożym i przejawem prawdziwej 'wiosny Ducha’.” (NMI 46)
Uczestnicy I Kongregacji Diakonii Ruchu Światło-Życie
