TARNÓW – rekolekcje Diakonii Życia

W dniach od 12 do 14 marca 2010 r. Diecezjalna Diakonia Życia miała swoje coroczne rekolekcje w Szczawnicy. W tym wyjątkowym i pięknym miejscu, które jest tak bliskie naszemu sercu w domu rekolekcyjnym Diakonii Ewangelizacji gościł nas Ks. Jan Mikulski. Na spotkanie przybyło 40 osób w tym 7 dzieci. Jak wszystkie rekolekcje tak i te przeżyliśmy głęboko i wspólnotowo. Był to czas dla ducha i dla ciała.

Tematami konferencji, które wygłosił nasz moderator Ks. Józef Bąk były ostatnie etapy ludzkiego życia: człowiek w obliczu choroby, człowiek cierpiący i człowiek umierający.

Ks. Józef przypomniał nam, że choroba dotyka nie tylko sfery fizycznej naszego ciała, ale także sferę psychiczną i duchową. Choroba jest także naszym spotkaniem z potrzebującym bliźnim, oraz spotkaniem w tajemnicy cierpienia chorego człowieka z Bogiem. Chory potrzebuje terapii i pomocy, która ma służyć poprawie jego zdrowia, ale nie może się to odbywać za wszelką cenę i zawsze należy pamiętać także o godności człowieka. Gdy śmierć jest bliska i wiadomo, że medycyna nie ma już sposobu na wyleczenie czy nawet poprawę jakości życia nie należy przeszkadzać choremu odejść do Pana stosując obciążające zabiegi, które nie przynoszą rezultatów a jedynie przedłużają agonię. Należy jednak pamiętać, że wszelkie sposoby eutanazji są zakazane a Stolica Apostolska nie wyraziła zgody, na przerywanie życia na żadnym z jego etapów. Chory ma zatem prawo do godnej śmierci.

Ks Józef mówił także co przysługuje choremu w obliczu choroby, jakie są jego prawa, jakie można stosować środki w celu łagodzenia bólu tak aby nie przekraczać granicy godności ludzkiego życia. Pacjent ma być poinformowany o stanie zdrowia, podjętej terapii leczenia, trzeba szanować światopogląd pacjenta i wyznawaną religię. Lekarz ma współpracować z pacjentem, jest on zobowiązany moralnie do leczenia chorego.

Podczas konferencji rozważaliśmy także problematykę transplantacji i przeszczepów. Mówiliśmy, że podpisując deklarację oddania swoich organów w przypadku nagłej śmierci możemy także odpowiedzieć na wezwanie do miłości bliźniego. Podobnie przedstawia się problematyka przeszczepów. Zachęcał nas do tego sam Ojciec Święty Jan Paweł II. Oddanie choremu organu, który traci nadzieję jest przejawem miłości i kultury życia.
„Śmierć to jedyna sprawiedliwość na świecie” – nie powinniśmy być smutni gdy ktoś odchodzi, śmierć dotyka każdego. Śmierć jest włączona w nasze życie. Człowiek winien przygotować się na śmierć, bo od tego przygotowania zależy jego przyszłość – zbawienie. Mówi się jakie życie, taka śmierć.

W sobotę gościliśmy panią doktor Bożenę Wojtas – ordynator Szpitala Dziecięcego przyjaznego matce i dziecku w Limanowej, która w pokazie multimedialnym omówiła najczęściej występujące przyczyny chorób i choroby dzieci powstałe już w fazie prenatalnej. Pani doktor podzieliła się także z nami swoimi doświadczeniami zdobytymi podczas wieloletniej pracy z dziećmi i ich rodzicami. Tłumaczyła, że istnieje potrzeba odpowiedniej wiedzy oraz dużo delikatności i miłości w przekazywaniu rodzicom informacji o chorobie dziecka.

Swoimi doświadczeniami dzieliła się z nami także pani Maria, która jest rodzicem niepełnosprawnego dziecka. Mówiła jak mało nasze społeczeństwo jest otwarte na takie dzieci i ich rodziny. Pani Maria aktywnie pomaga rodzicom dzieci niepełnosprawnych. Po konferencji Pani Marii doszliśmy do wniosku, że w tej dziecinie istnieje wielkie pole do działania dla Diakonii Życia.

Nasz kolejny gość pani Danuta, która pracuje w ośrodku dla dzieci niepełnosprawnych mówiła o rehabilitacji jako wielkiej szansie na poprawę zdrowia i jakości życia dla dzieci z różnymi problemami zarówno fizycznymi jak i umysłowymi. Jest to trudna, mozolna, przynosząca czasami mało widoczne efekty praca, lecz stanowi niezbędny element w procesie leczenia. Pani Danuta wskazywała na wielkie potrzeby w tej dziedzinie jakie istnieją w naszym regionie.

I na koniec jeszcze jedna niespodzianka. W sobotę popołudniu gościliśmy Jolę Słobodę, połówkę pary krajowej DK. Był to dla nas czas radości, pytań i dzielenia się doświadczeniami z kręgów Domowego Kościoła, a także z posługi pary krajowej i kręgu centralnego. Usłyszeliśmy od Joli wiele cennych uwag i sugestii, które na pewno przyczynią się do naszego wzrostu we wspólnocie DK.

Dziękując Bogu za czas tych rekolekcji, wyjechaliśmy umocnieni wiarą, ubogaceni wiedzą i uradowani spotkaniem ze sobą i naszymi gośćmi.

Bogu Niech będą dzięki!
Ela i Emil Gąsiorkowie