Założyciel – ks. Franciszek Blachnicki

blachnicki

24 marca 1921
Franciszek Blachnicki rodzi się w Rybniku jako siódme dziecko Józefa i Marii Blachnickiej z domu Miller.

wrzesień 1939
Bierze czynny udział w kampanii wrześniowej. 
24 czerwca 1940
Po śledztwie i pobycie w areszcie śledczym w Tarnowskich Górach zostaje wraz z pierwszą grupą więźniów śląskich osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz jako więzień nr 1201. 

19 września 1941
Zostaje przeniesiony do więzienia śledczego w Zabrzu, później w Katowicach.

30 marca 1942
Śledztwo kończy się procesem, na którym zostaje skazany na karę śmierci za działalność konspiracyjna przeciw hitlerowskiej Rzeszy.

17 czerwca 1942
Na oddziale skazańców B-1 w Katowicach dokonuje się nagłe, cudowne nawrócenie Franciszka Blachnickiego połączone z decyzją oddania życia na służbę Bogu.

14 sierpnia 1942
Zostaje ułaskawiony, karę śmierci zamienia mu się na 10 lat wiezienia do odsiedzenia po zakończeniu wojny.

17 kwietnia 1945
Zostaje wyzwolony przez armię amerykańską wraz z całym obozem w Lengenfeld.

6 sierpnia 1945
Składa podanie z prośbą o przyjęcie na studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie.

1945–50
Uczy się i formuje w seminarium duchownym, osiąga wyniki celujące i bardzo dobre. Interesuje się psychologią religii, liturgiką i mariologią.

25 czerwca 1950
Przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk bp. Stanisława Adamskiego w kościele pw. Św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach.

lipiec–sierpień 1951
Prowadzi rekolekcje dla ministrantów w Kokoszycach i Lublińcu. Zmienia tradycyjny program rekolekcji na bardziej dostosowany do dzieci, wprowadzając naukę ministrantury, gry, zabawy, wycieczki itp.

1951–1952
Wypracowuje pierwszy program rekolekcji przeżyciowych dla dzieci.

10-14 sierpnia 1952

Prowadzi rekolekcje dla dzieci, pojawia się określenie „Oaza Dzieci Bożych”.

19 lipca – 1 sierpnia 1954
W Bibieli koło Tarnowskich Gór prowadzi po raz pierwszy dwutygodniową Oazę Dzieci Bożych dla ministrantów.

4–20 lipca 1955
W Stryszawie prowadzi po raz pierwszy 15-dniową Oazę Dzieci Bożych opartą na tajemnicach różańca.

1952–1956
W czasie wysiedlenia biskupów diecezji katowickiej bierze udział w pracach tajnej kurii, popadając w konflikt z ówczesnym wikariuszem kapitulnym zarządzającym diecezją, ks. infułatem Janem Piskorzem.

sierpień 1955
Przeżywa swoje rekolekcje prowadzone przez ks. Karola Wojtyłę w Krakowie.

8 września 1957
Proklamuje w Piekarach społeczną akcję przeciwalkoholową „Krucjata Trzeźwości” (od 10 sierpnia 1958 – „Krucjata Wstrzemięźliwości”). Ruch w przeciągu trzech lat mobilizuje ponad sto tysięcy osób dorosłych na terenie całego kraju do podjęcia abstynencji ofiarowanej jako ekspiacja w intencji osób uzależnionych od alkoholu. Ks. Franciszek Blachnicki naraża się swymi działaniami na nieustanne szykany ze strony władz PRL.

29 sierpnia 1960
Służba Bezpieczeństwa likwiduje Centrum Krucjaty Wstrzemięźliwości. Ks. Blachnicki zostaje aresztowany.

19 lipca 1961
Zostaje skazany na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na trzy lata.

lato 1961
Kuria Diecezjalna spełnia prośbę Blachnickiego i kieruje go na studia z teologii pastoralnej na KUL do Lublina. Studia umożliwiają mu pogłębienie i uporządkowanie duszpasterskich doświadczeń z lat pięćdziesiątych. Okres ten owocuje licznymi publikacjami z teologii pastoralnej, liturgiki i katechetyki. W tym czasie tworzą się też podwaliny Ruchu Światło-Życie.

1967
Zostaje mianowany Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej, wypracowuje koncepcje i metody posoborowej formacji służby liturgicznej.

8 czerwca 1979
Doprowadza do uroczystego proklamowania dzieła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w Nowym Targu podczas 1. pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski.

1980
Tworzy plan Wielkiej Ewangelizacji „Ad Christum Redemptorem” dotarcia z Ewangelią do każdego człowieka w Polsce.

10 grudnia 1981
Wyjeżdża do Rzymu, by kontynuować prace związane z zainicjowanym przez niego Kongresem Ruchów Odnowy i tam zastaje go stan wojenny.

1982
Osiada w polskim ośrodku „Marianum” w Carlsbergu (RFN), gdzie rozpoczyna organizowanie Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Prowadzi tam pracę duszpasterską wśród polskich emigrantów. 

czerwiec 1982
Zakłada Chrześcijańską Służbą Wyzwolenia Narodów – stowarzyszenie skupiające Polaków i przedstawicieli innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej wokół idei suwerenności wewnętrznej i jedności narodów w walce o wyzwolenie. Nawiązuje kontakty ekumeniczne z różnymi wspólnotami chrześcijańskimi i ruchami odnowy.

27 lutego 1987
Umiera nagle w Carlsbergu.

17 lutego 1994
Zostaje odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

5 maja 1995
Otrzymuje pośmiertnie Krzyż Oświęcimski.

9 grudnia 1995
Rozpoczyna się jego proces beatyfikacyjny.

1 kwietnia 2000
Doczesne szczątki sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego zostają przeniesione do Krościenka nad Dunajcem.

więcej informacji: www.blachnicki.oaza.pl